Bestiarum vero nullum iudicium puto.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Sic vester sapiens magno aliquo emolumento commotus cicuta, si opus erit, dimicabit. Duo Reges: constructio interrete. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Utilitatis causa amicitia est quaesita. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.

Quicquid enim praeter id, quod honestum sit, expetendum esse
dixeris in bonisque numeraveris, et honestum ipsum quasi
virtutis lumen extinxeris et virtutem penitus everteris.

An id exploratum cuiquam potest esse, quo modo se hoc
habiturum sit corpus, non dico ad annum, sed ad vesperum?

At vero illa perfecta atque plena eorum, qui cum de hominis summo bono quaererent, nullam in eo neque animi neque corporis partem vacuam tutela reliquerunt.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;
Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate.
Quod etsi ingeniis magnis praediti quidam dicendi copiam sine ratione consequuntur, ars tamen est dux certior quam natura.

Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quid, si non sensus modo ei sit datus, verum etiam animus hominis? Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera. Cur id non ita fit? Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur.

Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Qui autem de summo bono dissentit de tota philosophiae ratione dissentit. Contineo me ab exemplis. Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Si ad corpus pertinentibus, rationes tuas te video compensare cum istis doloribus, non memoriam corpore perceptarum voluptatum;

Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur.
Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus.
Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.
Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus.

Bork: Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret.
Bork: Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro;
Recte, inquit, intellegis.: Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest.
An eiusdem modi?: Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit?
Ille incendat?: Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;